Bar 'T Vat

Amaru hoorde een roestig belletje klinken toen de deur open werd gemaakt. Ze was hier nog nooit geweest maar ze had horen zeggen dat het hier best druk was en dat was nou precies wat ze nodig had: even opgaan in de menigte. Ze vond het wel leuk om in het middelpunt van de belangstelling te staan maar ze had vanochtend een lijk gevonden en gezien het een vriend van haar was zat het haar allemaal even niet lekker en hoefde ze niet op te vallen. Ze liep naar de bar en wachtte tot iemand haar kwam helpen.

Nadat Beniamin voor Charlie een nieuw glas bier had ingeschonken liep hij naar een nieuw gezicht. Een meisje voor de verandering. "Wat wil je?" vroeg hij aan haar terwijl hij zijn handen afveegde aan zijn rokschort. Hij keer naar haar terwijl hij op een antwoord wachtte. Ze was een mooi meisje, een van de mooiere. Al was uiterlijk niet heel belangrijk naar zijn mening. Hij wist niet of ze een bier drinker was, noch of ze überhaupt wel van alcohol hield. Het enige wat hij tot nu toe van haar wist was dat ze hier nieuw was. Al was dat natuurlijk niet iets slechts.

Ze keek even op, zonder enige emotie te vertonen. 'Rumcola' zei ze scherp. Ze was niet het type om er alsjeblieft achter te zeggen, want je betaalde er toch zelf voor. Haar blik gleed even over het gezicht van de jongen en toen naar de wand achter hem. Ze was al snel gefascineerd door alle flessen drank die daar in een soort rek of kast hingen. Ze was vroeger al gefascineerd door alcohol, omdat ze het echt overal tegen kwam, waar ze ook maar was. Met haar vingers tokkelde ze op het barblad.

Beniamin knikte en draaide zijn rug vervolgens naar haar toe. Snel pakte hij een fles cola en een fles rum en mixte die samen in een glas. "Een rumcola voor mevrouw" zei hij terwijl hij het glas voor naar neerzette. Als een van de weinige vergde hij geen oordeel. Hij wist namelijk dat het erger kon, dat de meeste een goede reden hadden. Alcohol was misschien niet de beste oplossing. Maar zeker een goede tijdelijke oplossing, tenminste naar zijn mening.

Ze legde wat geld op de bar, wat meer was dan dat het koste maar ze wachtte niet op wisselgeld en stond direct op, pakte het glas in haar hand en liep naar een tafeltje helemaal achterin bij het raam. Ze leunde tegen de muur, en keek uit het raam, achter het gordijn langs, want het was al donker en dus zat het dicht. Het licht was erg zwakjes hierachter in maar dat vond ze wel fijn. Ze kroop diep weg in haar jas en bleef zo een tijdje zitten.

Beniamin bedankte haar en pakte het geld waarnaar hij het in de kassa deed en het wisselgeld er uit haalde. Toen hij op keek was het meisje weg. Of tenminste, was ze weg bij de bar. Ergens helemaal achterin bij een raam had ze plaats genomen. Hij wenkte Eleni om de bar over te nemen en liep met het wisselgeld in zijn had naar het tafeltje. "Je was het wisselgeld vergeten" zei hij terwijl hij het voor haar op de tafel neer legde.

Ze staarde maar uit het raam. Dit was precies de reden waarom ze altijd probeerde haar emoties uit te schakelen, of in ieder geval de emotie liefde. Telkens als ze van iemand hield overkwam diegene iets. Haar ouders, en nu James. Een diepe zucht rolde over haar lippen. Want het lukte niet altijd om haar gevoelens uit te schakelen. Toen ze een stem hoorde was haar eerste idee om hem af te snauwen, maar dat had deze jongen ook niet verdiend. 'Bedankt' mompelde ze toch een beetje kortaf. 'Is het hier altijd zo druk?' vroeg ze, terwijl ze de onbekende jongen recht in zijn ogen aan keek.

- new -

Nathalie liep de bar binnen en keek even rond. Ze kwam hier niet zo vaak, maar ze wilde het wel weer eens een poging geven. Toen ze plaats nam op een kruk, kwam er al snel iemand naar haar toe om wat te drinken aan te bieden. Ze bestelde een van de huis dranken, ze had geen idee wat het was - maar het had de kleur van Cola. Het smaakte er echter totaal niet naar.

Jess wreef over haar slapen waarna ze de kroeg instapte. Daarna keek ze geirriteerd naar een paar mannen in de kroeg. Echter was het bekend dat er hier altijd mannen rondhangde, maar voor haar was het de plek waar haar moeder niet zou gaan zoeken. Vermoeid van het werken aan een nieuw huis liet ze zich op de kruk vallen. Echter deed ze vaak vrijwilligerswerk. Naast haar zat Nathalie. Ze herkende haar aangezien Jess haar een mooie jongevrouw vond. Al snel bestelde ze een soort bier.

Een meisje van haar leeftijd kwam naast Nathalie zitten. Ze herkende haar, ze had alleen geen idee waarvan. Ook kon ze haar naam zo snel even niet bedenken. Het frustreerde haar als ze dat soort dingen niet wist, of als ze er niet op kon komen. Het drankje wat ze in haar handen had, was inmiddels alweer half leeg.

Het viel Jess natuurlijk op dat Nathalie ook haar een blik gunde. Enkel vertoonde die blik wat anders dan enkel een keer kijken. 'Deze plaats is toch niet bezet? Anders ga ik wel ergens anders zitten.' Echter nam ze het drankje in handen en nam er een verfrissende slok van.

'Nee, natuurlijk niet.' Glimlachte Nathalie. 'Blijf maar zitten hoor,' Voegde ze er nog aan toe, waarna ze haar lege glas voor zich neerzette. De bar was nou niet het meest pittoreske plekje in deze wereld, maar het was iets - en het was best gezellig af en toe.