Cafe Terra Nova

'Tot nu toe, heb ik nog nooit klachten gehad over mijn verbind kunsten,' Ze lachte kort om zijn opmerking. 'Dat geloof ik best,' zei ze terwijl ze hem met een glimlach aan keek en op stond. Ze keek hem kort aan terwijl ze naar de bar liep waar ze nog twee drankjes bestelden. 'Kijk, als serveerster doe ik het hartstikke goed,' glimlachte Emily toen ze weer bijna bij het tafeltje was.

Ik keek hoe ze wegliep en kon het niet laten om even haar figuur te bestuderen. Ik glimlach kwam rond mijn gezicht, terwijl ik de laatste slok van mijn drankje nam. Achterover geleund in mijn stoel keek ik opnieuw even het café rond, en keek weer op toen ze aankwam lopen. 'Nou, ik zeg, ga solliciteren.' Ik pakte het glas van haar over en liet de vloeistof erin even ronddraaien in het glas. 'Maar weet dat je een leukere zuster bent.'

'Misschien' antwoordden ze met een geheimzinnige glimlach. Eigenlijk vond ze het nog niet eens zo'n slecht idee, maar in hoe verre het een goede indruk maakte om te solliciteren als je net twee drankjes hebt besteld was dan weer de vraag. Later misschien. 'Jij ziet het gewoon al helemaal zitten dat ik je kom verzorgen als je ziek bent,' Ze zette haar glas aan haar mond, maar bleef Avalon aankijken.

'Gewoon doen,' glimlachte ik nog een keer. Dan had ik tenminste iets fijns om naar te kijken als ik hier opnieuw zou komen. Voor de band zou ik in elk geval niet komen. Ik leunde naar achteren en beet zachtjes op mijn lip. 'Misschien,' zei ik op dezelfde mysterieuze toon als zij net deed. 'Je zou er vast heel goed in zijn.'

'Later,' zei ze meer tegen zichzelf dan tegen hem, 'Misschien,' voegde ze er achteraan, puur en alleen tegen hem. Ze zou wel kijken of het kon, want elke dag thuis zitten was ze wel zat geworden. 'Wie weet,' antwoorden ze enkel. 'Dat zal dan altijd een verborgen talent blijven, want ik zou het nooit kunnen.' besloot ze. Ze zou nooit echt dokter kunnen zijn, dat zou ze gewoon niet volhouden.

'Later, misschien, wie weet,' grinnikte ik, haar woorden herhalend. Ik leunde achterover op mijn stoel en sloeg mijn armen over elkaar. 'Zijn Hopers altijd zo besluiteloos? En natuurlijk ook, hoe heet dat ook alweer, dat je jezelf te laag stelt voor alle dingen die je eigenlijk hartstikke goed zou kunnen. Met een beetje wil en vaste hand zou iedereen dokter kunnen zijn.' Ik bestelde nog twee drankjes en zette die van haar voor haar neer.

Emily had haar drankje nog niet op of er stond al een nieuwe voor haar. 'Nee,' antwoorden ze met een bepaalde zekerheid. 'Althans, er zullen vast wel mensen zijn die besluiteloos zijn bij zowel Hope als Destroy. Maar zeker niet iedereen.' ze nam de laatste slok van haar drankje en nam het nieuwe glas tussen haar handen. 'Misschien,' antwoorden ik op zijn laatste opmerking. 'Maar gezien ik buitengewoon onhandig ben, lijkt het me niet verstandig en daarbij denk ik nogsteeds dat ik er niet vol houd.Maar genoeg over mijn niet dokter kunsten.' zette ze er een punt achter.

Ik nam een flinke slok van mijn drankje. 'Nee hoor, Destroy weet wat ie doet,' glimlachte ik, terwijl ik langzaam mijn glas op het tafeltje zette. 'Oké, genoeg over dat, iets anders dus...' Ik keek haar even aan en knipoogde. 'Wat doet Emily zoal in haar vrije tijd? Je lijkt me wel een natuurmens.'

Emily moest lachen bij zijn vraag. 'Je weet dat ik alleen maar vrije tijd heb?' ze stak even plagend haar tong uit en nam een slok van haar drankje. 'Zal ik je dan maar verrassen en zeggen dat ik het liefste drum?' natuur en drummen waren twee dingen die in haar ogen enorm uit elkaar lagen. 'Toegegeven, ik ben ook graag buiten.' maar dat was niet per se van wege de natuur. Ze keek hem met een glimlach aan. 'En wat doet meneer graag in zijn vrije tijd? Buiten het drinken om?'