De waterval

'Als je dat gevecht dan overleeft dan slaag ik je helemaal bond-en-blauw voordat ik je in mootjes hak.' Sebastiaan sloeg ook zijn armen over elkaar, maar keek zijn broer kil aan. Hij meende het. 'Daarbij, wie lapt me in de toekomst dan op?' Zijn hele houding veranderde opeens. 'Dus die dame van daarnet was zeker een schoonheid en misschien van nature...'

Ik snoof even en keek hem kwaad aan. 'Jaja, jij mag lekker vechten en ik moet je oplappen. Zo is het altijd gegaan en gaat het ook altijd zijn. Ik ben blij als ik 18 ben en niet meer naar jou of pap hoef te luisteren.' Ik stond op en spreidde mijn armen. 'Totale vrijheid!' Ik moest lachen om zijn woorden en pakte een steen op, om hem in het water te gooien. 'We hebben gezwommen,' grijnste ik. 'En ze was wel leuk hoor, maar wel een beetje apart. Ik moest ook veel moeite doen om info uit haar te krijgen. We hebben een weddenschap: als ik haar de volgende keer niet herken, moet ik mijn haren groen verven. Nu moét ik er dus voor zorgen dat ik win.'

Sebastiaan haalde even ongelovig zijn wenkbrauwen op en dat niet zo zeer bij het verhaal over het meisje. 'Avie, je vertelde me daarnet dat je volwassen bent en dan daarna dat je een of andere flauwe weddenschap hebt gesloten? Dan vraag ik me af of je die woorden vol overtuiging hebt kunnen zeggen.' Even keek hij naar de plaats waar het steentje was verdronken. 'Enkel gezwommen of mag ik me als oom verwachten?' Dit was natuurlijk weer om kleine broer te plagen.

Ik fronste ook bij zijn woorden. 'Weddenschappen zijn leuk, vooral omdat ik ze altijd win. Dit zeg je alleen maar omdat je jezelf een stoere, grote man vindt en niet aan weddenschappen doet. En als ik dat dan wel doe, ben ik opeens niet volwassen.' Ik was vreselijk stuurs en werd dat alleen maar meer als mijn broer bij me was. Ik grinnikte even en draaide me naar hem om. 'Geen zorgen, ik heb me netjes gedragen. En al die meiden hier zijn vreselijk lastig. Ze willen je geloof ik pas nadat je op een wit paard bent komen aanrijden en ze overladen hebt met complimentjes en bloemen.' Ik snoof even verontwaardigd.

Sebastiaan lachte hem zowat uit bij die laatste paar woorden. 'Kleine broer toch, vrouwen houden er niet van om direct te benaderd worden met de vraag of jij in hun slipje mag kruipen. Ladysman ga je nooit worden, schatje.' Zacht streelde hij even over zijn hoofd. Sebastiaan wou dat Avalon een goed mens was. Iemand die voor zijn rechten streed, maar niet perse mensen zou moeten doden ook al zaten ze in het "slechte" kamp. 'Daarbij sluit ik wel soms weddeschappen. Maar wat moet het meisje jou trouwens geven als je haar wél herkent?'

Ik stond op en slofte even langs de waterlijn van het kleine meertje. Zuchtend keek ik naar de waterval die zich stortend op het water richtte en draaide me toen om. 'Waarom moet jij altijd en overal beter in zijn? Ik snap het gewoon niet...' Leunend tegen een steen wreef ik door mijn haren en moest onwillekeurig toch glimlachend. 'Dan moet ze met me op een date. Al is mijn haar toch vast over paar dagen groen, ik ben slecht in mensen herkennen.'

'Jij op een date?' Sebastiaan trok zich niets van het vorige aan. Hij offerde zichzelf gemakkelijk op voor Avalon en dat wist deze maar al te goed. Enkel grijnsde hij naar zijn broer. 'Simpel; zeg tegen ieder meisje dat je ontmoet dat ze je familair voorkomt of zo iets...'

Ik keek hem geïrriteerd aan. 'Ik ben zo vaak op date geweest, doe nu alsjeblieft niet alsof ik nooit iets met een meisje gedaan hebt.' Ik trok een vies gezicht. 'Wist je nog dat meisje waar we allebei iets mee hadden gedaan? Dat was echt vies.' Ik dacht na over mijn woorden en moest glimlachen. 'Slim plan! Want ik wil echt geen groen haar.'

'Herinner je nog dat ik haar eerst had?' Enkel grijnsde ik naar hem. 'Och, doe niet zo alsof ik achterlijk ben. Ik plaag je enkel, Avie.' Waarna ik weer door zijn haren ging.